Panoramy Sferyczne, Fotogaleria

White Pocket znajduje się na północy Arizony, tuż przy granicy z Utah. Dojechać tutaj można tylko samochodem terenowym z napędem na 4 koła, wysokim zawieszeniem i z oponami ze specialnym bieżnikiem przystosowanym do jazdy w piasku. Potrzebny jest też ręczny GPS z mapą topograficzną USA. Najbliższą miejscowością, gdzie są hotele i sklepy jest Page w Arizonie. Z Page trzeba jechać na południe drogą 89, po 23 milach skręcić w prawo w drogę 89A, którą po około 41 milach dotrzemy do WP-1 (36 43 52.9 N, 112 02 46.3 W). Tutaj należy skręcić w prawo w dobrze utrzymaną gruntową drogę House Rock Valley Road o numerze BLM 1065. Jedziemy nią 9.3 mili do punktu WP-2 (35 51 41.9 N, 112 03 46.9 W). Do WP-2 można też dojechać od północy, najpierw drogą 89 na północ od Page, potem w lewo House Rock Valley Road. Ta trasa jest o 1/3 krótsza, lecz północna część House Rock Valley Road jest bardziej zniszczona i jedzie się nią wolniej. W punkcie WP-2 skręcamy na wschód w dobrze utrzymaną drogę BLM 1017. Po 3.1 mili w punkcie WP-3 (36 51 34 N 112 00 40 W) trzeba skręcić w lewo w drogę BLM 1066. Od tej chwili zaczyna się głęboki piasek. Należy jechać bardzo ostrożnie, w miarę możliwości nie zatrzymywać się i uważać na duże kamienie, które mogą być zasypane piaskiem i mogą uszkodzić podwozie. W punkcie WP-4 (36 55 08, 111 58 03 W) na rozwidleniu Y jedziemy w prawo. Piasek jest tu jeszcze głębszy, lecz mniej kamieni. Około 1.5 mili przed końcem trasy, w punkcie oznaczonym na mapie żółtą pinezką ( 36 56 12.9 N, 111 54 32.4 W), jest dość duże nachylenie. Do White Pocket można dojechać stąd bez problemu, lecz jeśli samochód nie ma dostatecznie dużego prześwitu i odpowiednich opon, to w drodze powrotnej łatwo może się zakopać w piasku. Niezbędne wyposażenie to łopata do piasku, którą można odkopać samochód. Przydatne mogą być też kawałki starego dywanu, które można podłożyć pod koła. Może też pomóc zmniejszenie o połowę ciśnienia w oponach w celu lepszej przyczepności. Po powrocie na asfalt należy pamiętać o uzupełnieniu powietrza w oponach. Jeśli ktoś nie jest pewien swoich możliwości jako kierowca, lub możliwości samochodu, lepiej zostawić auto tutaj na szczycie wydmy (36 56 13.8 N, 111 54 34.8 W), kilkadziesiąt metrów przed najtrudniejszym odcinkiem i przespacerować się około 2.5 kilometra do parkingu WP-5 (36 57 18.2 N, 111 53 36.8 W). Dalej już tylko na piechotę, w kierunku północno-zachodnim. Po kilkuset metrach na zachód od parkingu można zobaczyć pierwsze kolorowe formacje skalne. Żeby jak najwięcej zobaczyć, trzeba tu spędzić kilka godzin. Najlepiej przyjechać po południu, przenocować w samochodzie lub namiocie i wracać następnego dnia. Ze względów bezpieczeństwa dobrze jest jechać w konwoju 2 samochodów z zapasem wody i żywności, na wypadek gdyby jeden z samochodów uległ uszkodzeniu lub nastąpiło nagłe załamanie pogody. W czasie deszczu i wiele godzin potem wszystkie drogi w okolicy są nieprzejezdne. Nie działają tutaj telefony komórkowe, a na ewentualną pomoc trzeba czekać wiele godzin lub dni. Generalnie najlepiej jest jechać 1-2 dni po deszczu, kiedy piasek jeszcze jest lekko wilgotny i ubity. Ale większy deszcz może tak zniszczyć drogę, że będzie w ogóle nieprzejezdna. Przed podróżą dobrze jest uzyskać aktualne informacje co do stanu dróg w najbliższym biurze BLM w White House przy drodze 89 w Utah.

Marek Kosiba, 10 listopada 2009.

Powyższy opis dotyczy stanu dróg w październiku 2009.